Η απάντηση στο παραπάνω ερώτημα είναι όχι, αλλά υπό προϋποθέσεις.
Είναι σχεδόν αναπόφευκτο, και ίσως, ουτοπικό να πιστεύει κανείς ότι είναι δυνατόν να αποτραπούν οι συγκρούσεις στην οικογένεια, καθώς είναι δύσκολο όλα τα μέλη να είναι συναισθηματικά συντονισμένα μεταξύ τους, πάντα.
Πώς, όμως, προκύπτει μία σύγκρουση;
Ένας γονιός, λόγου χάρη, μπορεί να δυσκολεύεται να στηρίξει συναισθηματικά το παιδί του και να κατανοήσει τα κίνητρα της συμπεριφοράς του την ώρα ενός ξεσπάσματος ή μιας κρίσης. Τότε, πιθανόν, να αναπτυχθεί σύγκρουση. Μια τέτοια εξέλιξη, ωστόσο, είναι συχνή, όσο και αν σας προβληματίζει. Μάλιστα δύναται να είναι εποικοδομητική!
Αυτό που καθιστά μια σύγκρουση μη βλαβερή, είναι η επιδιορθωτική εμπειρία, που έπεται. Συγκεκριμένα, όταν κανείς αρχικά αναγνωρίζει, ποιο το δικό του μερίδιο ευθύνης και στην συνεχεία, επανορθώνει , αναπτύσσονται ευχάριστα συναισθήματα, που τελικά, αποκαθιστούν την ισορροπία στην σχέση. Η αίσθηση, ότι το άτομο (π.χ., ο γονιός) διαχειρίστηκε με επιτυχία την κατάσταση και η αίσθηση της επανάκτησης του ελέγχου αυτής της κατάστασης, φαίνεται να υπερνικά την, αρχικά, αρνητική εμπειρία.
Τι συμβαίνει όμως στην περίπτωση που ο γονιός είναι αυταρχικός ή αδιάφορος;
Ένας γονιός που χρησιμοποιεί, κατά κόρον την εξουσία και τον έλεγχο και λιγότερο την έκφραση του συναισθήματος και την ευελιξία στις επιλογές και τις αποφάσεις είναι πιθανότερο να παγιώσει μια συγκρουσιακή με το παιδί.
Στην περίπτωση όμως, μιας στιγμιαίας σύγκρουσης ενός στοργικού, εν γένει, γονιού, είναι ευκολότερο να επιδιορθωθεί, αν ο ίδιος προσκαλέσει το παιδί σε μία ειλικρινή συζήτηση, στην οποία θα απολογηθεί για την συμπεριφορά του. Συνεπώς, σε μία ήδη λειτουργική σχέση, χωρίς ανισορροπίες, συχνές και έντονες διακυμάνσεις, η εμφάνιση μιας διαφωνίας, αν ιδωθεί καλοπροαίρετα και όχι με πανικό, θα αποκατασταθεί μέσα από την παροχή ειλικρινούς φροντίδας και στοργής.
Πώς αναπτύσσεται και δημιουργείται
μια τέτοιου είδους σχέση ;
Ένα καλό ξεκίνημα για να επιτευχθεί μία στοργική και ανθεκτική σχέση είναι να επενδύσετε σε περισσότερες στιγμές θετικής αλληλεπίδρασης. Η δημιουργία μιας ρουτίνας, κατά την οποία θα αφιερώνεται ποιοτικό χρόνο στο κάθε παιδί ξεχωριστά κατά την διάρκεια της εβδομάδας, μπορεί να είναι μια αρχή. Μέσα από την έκφραση ειλικρινούς ενδιαφέροντος για την ζωή και την καθημερινότητα του, τις σκέψεις, τους προβληματισμούς και τα ενδιαφέροντα του, με απλές ερωτήσεις, είναι ένας τρόπος να συντονιστείτε συναισθηματικά με το παιδί.
Δώστε χώρο στο παιδί να εκφραστεί, χωρίς βιαστικά συμπεράσματα αλλά με παρατηρητικότητα.
Δεν χρειάζονται απαντήσεις, παρά μόνο, ενεργοί ακροατές και συνομιλητές. Δώστε του την πρωτοβουλία να διαλέξει, πώς θα αξιοποιήσετε το χρόνο που έχετε στη διάθεσή σας. Εκφράστε την εκτίμηση σας με σαφή τρόπο και μοιραστείτε τα συναισθήματα ευγνωμοσύνης, για τις στιγμές που περάσατε μαζί. Μοιραστείτε τη σκέψη σας μαζί του, για το τι σας έκανε εντύπωση, τι σας άρεσε στην μεταξύ σας αλληλεπίδραση μαζί, στο τέλος της μέρας και ζητήστε την γνώμη του για την εμπειρία του αυτή